დამოუკიდებლობის დღე, 2013 წლის 26 მაისი. ავიაცია.

Су-25 (ხედი კაბინიდან)

Ми-24

Су-25 (მფრინავი: ზვიად ბექაური)

Су-25 -ების ჯგუფი საქართველოს დროშის ფერებს გამოსახავს თბილისის თავზე

გამანადგურებელ-ბომბდამშენი „სიან“ JH-7: „ფანტომი“ ჩინურად... (to be continued)

JH-7

XXI საუკუნეში ჩინეთის სახალხო რესპუბლიკის სამხედო ავიაციამ, საკუთარი რიცხოვნობით და საბრძოლო სიმძლავრეების ერთობლიობით საპატიო მე-3 ადგილი დაიკავა. 2011-2012 წლების მიჯნაზე, ჩინეთის სახალხო-განმანთავისუფლებელი არმია (რომელიც აერთიანებს ჩინეთის ყველა სახეობის ჯარებს, მათ შორის საჰაერო ძლები და საზღვაო ძალები), ითვლისდა2600 თვითმფრინავს და შვეულმფრენს (შედარებისთვის 13000 აშშ, 3700 რუსეთი).  ამასთან, ჩინეთის შეირაღებაზე იდგა 1450 თვითმფრინავი (შედარებისთვის 2800 აშშ, 1500 რუსეთი). ამ პარკის 10%-ზე მეტს შეადგენდნენ მძიმე ზებგერითი გამანადგურებელ-ბომბდამშენები „სიან“ JH-7. ამ ტიპის თვითმფრინავის წარმოება შეადგენდა ჩინეთის სამამულო წარმოების ავიაკომპლექსების 25% (მათ შორის, J-8, J-10, Q-5). თვითმფრინავების დანარჩენი 75%, რომელიც საჰაერო ძალების და საზღვაო ძალების შეიარაღებაზე იდგა იყო ან მთლიანად რუსული ან რული თვითმფრინავების ბაზაზე აწყობილი ჩინური პროტოტიპები (J-7, Су-27, J-11, J-11B, J-15, H-6).

თუ გამანადგურებელი Q-5, რომელიც არის МиГ-19-ის ღრმა მოდერნიზაციას, შეიძლება ითქვას იყო პირველი ჩინური „თითქმისჩინური“ საბრძოლო თვითმფრინავი, მაშინ მეოთხედი საუკუნის შემდეგ შექმნილი JH-7 (თავდაპირველად გამანადგურებელ-ბომბდამშენის კლასს მიეკუთვნებოდა) ყოველგვარი ბრჭყალების გარეშე არის სუფთა ჩინური წარმოების (ძალური დანადგარის გარეშე). ამდენად გამანადგურებელი JH-7 გახლავთ უფრო მეტად „ჩინური“ მანქანა, ვიდრე რამდენიმე წლის შემდეგ შეიარაღებაზე მიღებული მრავალფუნქციური გამანადგურებელი J-10, რომელსაც გააჩნდა უცხოურიო პროტოტიპი, დაპროექტდა უცხოურ საკონსტუქტორო ბიუროში უცხოური დახმარებით და აღჭურვილია უცხოური წარმოების ძრავით.

ისევე როგორც Q-5, რომელიც შეიქმნა ჩინეთ-ტაივანის 1955 წლის კონფლიქტის დროს სახალხო-განმანთავისუფლებელი არმიის მოქმედებების აწონ-დაწონის და ანალიზის შედეგად, JH-7-ის შექმნასაც კონფლიქტი მოსდევდა წინ. 1974 წლის 19 იანვარს ჩინეთის შეიარაღებულმა ძალებმა დესანტირება მოახდინეს სამხრეთ-ჩინეთის ზღვაში მდებარე პარასელის კუნძულებზე. იმ დროს პარასელი კუნძულები „სამხრეთ-ვიეტნამის მარიონეტული მთავრობას“ ემორჩილებოდა. რამდენიმესაათიანი ოპერაციის შედეგად საიგონური ჯარების წინააღმდეგობა დაიძლია და ტერიტორია მთლიანად ჩსრ-ის (ჩინეთის სახალხო რესპუბლიკა) კონტროლს დაექვემდებარა. ამერიკის შეერთებული შტატები იმ დროისთვის უკვე გამოსული იყო ვიეტნამიდან, შორიდან ადევნებდა თვალს მიმდინარე მოვლენებს და ჩარევისგან თავი შეიკავა. მიუხედავად დიდი წარმატების, ამ ბრძოლამ გამოავლინა ჩსრ-ის ჯარების სუსტი წერტილებიც. პირველ რიგში ეს ეხებოდა ავიაციას. საკამათო ტერიტორიებთან ახლომდებარე აეროდრომებზე განლაგებული იყო საერთო ჯამში ჩინეთის საჰაერო ძლების და საზღვაო ავიაციის 115 საფრენი აპარატი. ოპერაციის მიმდინარეობისას მათ შეასრულე 400-ზე მეტი საბრძოლო გაფრენა, მაგრამ ამისადა მიუხედავად არც ერთი წითელვარსკვლავიანი არ გამოჩნდა ბრძოლის ველზე, რომელიც ჩინეთის ნაპირიდან სულ რაღაც 230 კმ-ში მდებარეობდა (კუნ-ლი ხაინანი).

იმ დროისთვის ჩინეთის არმიის შეიარაღებაზე მყოფ გამანადგურებელ-ბომდამშენს Q-5 და გამანადგურებელ J-6 უბრალოდ არ ჰქონდათ საკმარისი საბრძოლო რადიუსი, რომელიც საჭირო იყო ბრძოლის ველამდე მისაღწევად, ხოლო მოძველებული ბომდამშენების, H-5-ის (Ил-დამშენების წინააღ28) გამოყენება არ გადაწყდა, რადგან მოსალოდნელი იყო დიდი დანაკარგები. აღსანიშნავი, ამ მოძველებული ბომბდამშენის წინააღმდეგ საიგონს შეიარაღებაზე ჰქონდა იმ პერიოდისთვის ერთ-ერთი უთანამედროვესი ზებგერითი გამანადგურებლები F-5E. ავიაციის ბრძოლაში ჩართვას ასევე ართულებდა საბორტო სანავიგაციო-დამიზნებითი სისტემების არასრულფასსოვნება (ან საერთოდ უქონლობა), კავშირგაბმულობის, მართვის და რადიოელექტრონული ბრძოლის სისტემების მოძველებულობა. შედეგად, ჩინეთის საზღვაო ფლოტი იძულებული გახდა ემოქმედა ავიაფრთის დახმარების გარეშე, ხოლო პირველი თვითმფრინავი კუნძულების თავზე შეტაკებების ამოწურვის შემდეგ, რამდენიმე საათში გამოჩნდა.

სამხრეთ-ჩინეთის ზღვაში მიმდინარე მოვლენების აჯამვიდან მალევე საჰაერო ძალებმა და საზღვაო ფლოტმა თავდაცვის სამინისტროს წარუდგინეს თავიანთი გეგმები ახალი დამრტყმელი თვითმფრინავების შესაქმნელად, გაზრდილი საბრძოლო რადიუსით, რომელი განკუთვნილი იქნებოდა როგორც საზვაო, ასევე სახმელეთო საბრძოლო მოქმედების თეატრისთვის. ხანგრძლივი შესაწვლი შესწავლის შემდეგ ჩინეთის თავდაცვის სამინისტრო მივიდა დასკვნამდე, რომ იმ დროისთვის ჩინეთის არც ავიასამრეწველო სიმძლავრეები და არც ეკონომიკა არ იყო მზად ემუშავა ერთდროულად ორ სხვადასხვა დამოუკიდებელ პროექტზე, ამიტომ, თავდაცვის სამინისტროს გადაწყვეტილებით დაიწყო ერთიანი თვითმფრინავის შემუშავება როგორც ფლოტისთვის ასევე საჰაერო ძლებისთვის. 1976 წლის ივლისში პეკინში შეიკრიბნენ ავიამრეწველობის წარმომადგენლები (მათ შორის ქვეყნის წამყვანი ავიასამშენებლო ქარხნების ხელმძღვანელობა), რათა შემკვეთებთან განეხილათ მომავლის პერსპექტიული შერეული ტიპის სახეობათშორისი საავიაციო კომპლექსის შექმნის საკითხები. თათბირის შედეგად გადაწყდა, რომ ჩინეთის საჰაერო ძალებს და სამხედრო ფლოტს ესაჭიროებოდა ნებისმიერ მეტეპირობებში მოქმედი, ზებგერითი დამრტყმელი თვითმფრინავი, საფრენოსნო მაღალი მახასიათებლებით (მოწინააღმდეგეს სახმელეთო და საზღვაო ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემების (ჰსთ) მოქმედების პირობებში გადარჩენისთვის). თვითმფრინავს უნდა შესძლებოდა ემოქმედა როგორც ტაქტიკურ ასევე ოპერატიულ სიღრმეებში. თვითმფრინავზე მსჯელობის დროს საჰაერო ძალების და საზღვაო ძალების აზრი ორად გაიყო. საზღვაო ძალები ითხოვდა ორადგილიან, ორძრავიან თვითმრინავს (ნიმუშის სახით აღებულ იქნა გამანადგურებელ-ბომბდამშენი „ტორნადო“, რომლის პირველი გაფრენა 1974 წელს განხორციელდა), მაშინ, როცა საჰაერო ძალები ითხოვდა გამარტივებულ ერთადგილიან, ერთ ან ორძრავიან, გაუმჯობესებული აფრენა-დაფრენის მახასიათებლების მქონე თვითმფრინავს. როგორც საზღვაო ისე სახმელეთო ბაზირების თვითმფრინავის შეიარაღებაში უნდა შესულიყო მართვადი და უმართავის საშუალებები (რაც არ იყო მოიერიშე Q-5-ში). ბუნებრივია განიხილებოდა ასევე ტაქტიკური ბირთული იარაღის გამოყენების შესაძლებლობაც. ჩსრ-ის სამხედრო უწყების მხრიდან ავიასამრეწველო დაწესებულებებში შეკვეთა პირველად 1976 წლის შემოდგომაში შევიდა. ახალი თვითმფრინავი პირველ რიგში შეცვლიდა საჰაერო ძალების და ფლოტის საკუთრებაში არსებულ H-5 ბომბდამშენებს. მალევე, ჩინეთის წამყვანმა საკონსტრუქტორო ბიუროებმა (შენიანის, ნანჩანის და სიანის) წარმოადგინეს თავისი ვარიანტები. პირველი ამ ბიუროებს შორის აღმოჩნდა შენიანის საკონსტრუქტორო ბიურო. მათ მიერ შემოთავაზებული გამანადგურებელ-ბომბდამშენი JH-8 (FB-8), შეიძლება ითქვა წარმოადგენდა გამანადგურებელ-გზაგადამჭრელი J-8II-ის (F-8II) დამრტყმელ ვარიანტს. კონსტრუქტორების აზრით თვითმფრინავების პარკის უნიფიკაცია გააიოლებდა მათ მომსახურებას და საგრძნობლად გააიაფებდა „გამანადგურებელი“ და „დამრტყმელი“ საავიაციო კომპლექსების წარმოებას. სწორედ საკითხისადმი ასეთმა მიდგომამ ითამაშა მთავარ ფაქტორად, რომ თავდაცვის უწყების სიმპატია JH-8-მ დაიმსახურა. მაგრამ იმ დროისთვის გამანადგურებელი J-8II ჯერ კიდევ შორს იყო საბოლოო სახისგან (პროტოტიპის პირველი გაფრენა 1984 წლის 12 ივნისს განხორციელდა) და ბევრი პისიმისტურად იყო განწყობილი ამ თვითმგფრინავის მიმართ, რადგან ერთობ წარმოუდგენელი იყო როგორ შეითავსებდა ერთი საფრენი აპარატი მისდამი წაყენებულ კარდინალურად განსხვავებულ მოთხოვნებს. შედეგად, შემკვეთის დაინტერესება „უნივერსალური“ თვითმფრინავისადმი გაქრა, შენიანის გაერთიანების ყურადღება კი მთლიანად გამანადგურებელ-გზაგადამჭრელ J-8II-ზე მიიმართა.
 (to be continued)

გსსკ 9К338 "Игла-С"-ი

გადასატანი საზენიტო-სარაკეტო სისტემა (გსსს) 9К338 "Игла-С"-ი (ნატოს კლასიფიკაციით: SA-24Grinch) განკუთვნილია დაბალ სიმაღლეზე მფრენი სხვადასხვა საჰაერო სამიზნეების გასანადგურებლად შემხვედრი და დევნის მიმართულებით, ხელოვნური და ბუნებრივი სითბური ხარვეზების პირობებში.
სისტემა წარმოადგენს გსსს 9К38 "Игла"-ს ღრმა მოდერნიზაციას და ფლობს უფრო ფართო შესაძლებლობებს ტრადიციულ საჰაერო სამიზნეებთან (თვითმფრინავი, შვეულმფრენი) ბრძოლაში, რაც საშუალებას იძლევა ერთი 9К338 "Игла-С"-ის გამშვებით ჩანაცვლდეს სამი "Игла"-ს ტიპის გსსს-ი.სისტემის დამპროექტებელია  ქ. კოლომნას მანქანათმშენებლობის საკონსტუქტორო ბიურო (სბ).
გადასატანი საზენიტო-სარაკეტო სიტემა 9К338 Игла-C-ის შემადგენლობა ფუნქციონალურად შედგება შემდეგი ნაწილებისგან:

o   საბრძოლო საშუალებები (იხ. ნახაზი #1)

§  რაკეტა 9М342, 9П338 გამშვებ მილში კვების სახმელეთო წყაროთი 9Б238-1;

§  გამშვები მექანიზმი 9П522;

o   ტექნიკური მომსახურების საშუალებები შემდეგი შემადგენლობით:

§  მოძრავი საკონტროლო პუნქტი 9В866-2;

§  საკონტროლო-შემმოწმებელი სისტემის კომპლექტი 9Ф719-2;

o   სროლის უზრუნველყოფის საშუალებები:

§  ღამის ხედვის სამიზნე მოწყობილობა 1ПН97 "Маугли-2".

"Игла-С"-ის თავისი წინამორბედებისგან მთავარი გამასხვავებელი ნიშნებია:  სროლის გაზრდილი სიშორე (6კმ-მდე), საბრძოლო ნაწილის (ქობინის) გაზრდილი მუხტი (როგორც ასაფეთქებელი ნივთიერების მასით,  ასევე ნამსხვრევების რაოდენობით,რამაც რაკეტის წონაზე გავლენა თითქმის  არ იქონია), ჰსთ-გან მაღალი დაცულობით გამორჩეულ საჰაერო სამიზნეებზე ეფექტური მუშაობა. გსსს-ის შექმნისას შემუშავდა ხარვეზების მიმართ მდგრადი თვითდამიზნებადი თავაკი -9Э435. თავაკში ორი ფოტომიმღების (მუშაობენ სხვადასხვა სპექტორულ დიაპაზონზე) გამოყენებამ, საშუალება მისცა უზრუნველყოს სითბური ხარვეზების სელექცია. გარდა ამისა, თვითდამიზნებად თავაკში დანერგილია ე.წ. „გადაადგილების სქემა“,რომელიც რაკეტის მიზანთან მოახლოებისას  გასცემს ბრძანებებს რაკეტის საჭისის ამძრავის მიმართულებით, რომელიც იწვევს რაკეტის დამიზნების წერტილიდან (რომელიც საქშენების მიდამოებში მდებარეობს) გადახრას მიზნის ცენტრის მიმართულებით, ანუ რაკეტა ობიექტის ყველაზე ნაკლებად დაცული ნაწილებისკენ მიიწევს.

"Игла-С"-ი СОСН 9С520-თან ერთად

გსსს "Игла-С"-ში პირველად ამ კლასის რაკეტისთვის გამოყენებულ იქნა უკონტაქტო სენსორი, რომელიც უზრუნველყოფს ქობინის მიზანის გვერდით აფეთქებას, რაც ძალზედ მნიშვნელოვანია მცირე გაბარიტებიანი ობიექტების დასაზიანებლად. სისტემა შემუშავებულია ისე, რომ უკონტაქტო და კონტაქტური სენსორები ჰარმონიულად ეთავსებიან ერთმანეთს, რაც საბრძოლო ქობინში უკონტაქტო სენსორის ამუშავების შემდეგ შეყოვნების სისტემის ჩართვით მიიღწევა. აღსანიშნავია, შეყოვნების დრო ავტომატურად ყენდება, მუშაობის რეჟიმის გათვალისწინებით.

რაკეტის გაბარიტები და წონა მოითხოვს შედარებით მცირე საბრძოლო ნაწილის მაქსიმალური ეფექტით გამოყენებას. რაკეტის მიერ მიზნისთვის მიყენებული ზიანის გასაზრდელად, შემქმნელებმა გამოიყენეს ე.წ. „ჭკვიანი ამფეთქი“. რაკეტის მიზანთან დაჯახებისას, „ჭკვიან ამფეთქს“ მისდის ინფორმაცია  ობიექტში ქობინის შეღწევის სიღრმის შესახებ სპეციალური სიგნალის მეშვეობით. დაჯახებიდან სიგნალის მიღებამდე განვლილი დროის მიხედვით ამფეთქი აფეთქების ბრძანებას იძლევა. შედეგად გსსს-ის საბრძოლო ნაწილი საფრენ აპარატს მაქსიმალურ ზიანს უყენებს.

"Игла-С"-ი სადგამზე

საბრძოლო ნაწილის მოქმედების გასაზრდელათ სამარშო ძრავის მყარსაწვავიანი შიგთავსი შესრულებულია მასალისგან, რომელსაც საბრძოლო ნაწილის დეტონაციის შედეგად აფეთქება შეუძლია.

გამშვები მილიდან გამოფრენის შემდეგ ირთვება რაკეტის დენთის ძრავი, რომელიც მას ადამიანის დახმარების გარეშე მიზნის მიმართულებით ასწორებს.

გსსს-ის კომპლექტს დამატებით მოყვება ღამის ხედვის სამიზნე მოწყობილობა 1ПН72М "Маугли".  "Маугли"-  ის დახმარებით მსროლელ-მეზენიტეს  შეუძლია აღმოაჩინოს მიზანი, მოახდინოს იდენტიფიკაცია, დაუმიზნოს და ჰყავდეს მიზანში ამოღებული  რაკეტის გაშვებამდე.

"Игла-1" დან და "Игла"-დან "Игла-С"-ზე გადაიარაღება მეზენიტესთვის დიდ სირთულეს არ წარმოადგენს, რადგან მოქმედების პრინციპი იდენტურია. ამავე დროს მსროლელის უნარჩვევების გასავითარებლად შეიქმნა ახალი უნივერსალური ტრენაჟორი "Конус"-ი.

ღამის სროლის უზრუნველყოფის კომპლექტი
СОСН 9С520

"Игла-С"-ს მოქმედება შეუძლია დიდ ტემპეატურულ  ამპლიტუდასა და მაღალი ტენიანობის (98%-მდე)პირობებში, წყალში 0,5 მეტრზე ნახერსაათიანი ჩაყვინთვის შემდეგ, არაჰერმეტულ თვითმფრინავში 12 კმ სიმაღლეზე ატანის შემთხვევაში, გრძელვადიანი ტრანსპორტირების შემდეგ როგორც ჩვეულებრივ პირობებში, ასევე უგზოობაში.

შეფუთულ მდგომარეობაში დასაშვებია 2 მ სიმაღლიდან ბეტონზე დანარცხება.

"Игла-С"-დან ღამის სროლებისას ეფექტურობის გასაზრდელად შემუშავებულია ღამის სროლების  უზრუნველყოფის კომპლექტი 9С520. აღნიშნული კომპლექტის გამოყენება ნებისმიერ გსსს-თან ერთად შეიძლება.

СОСН 9С520 -ი უზრუნველყოფს:

Ø  გამაფრთხილებელი ტელეკოდური ინფორმაციის მიღებას  "Сборка" (9С-80М), "Ранжир" (9C737), ПУ-12 (9С482М6, М7), МП-22Р, РЛС П-19 (1РЛ134Ш3)-ის ტიპის სამართავი პუნქტებიდან;

Ø  გადასატან ელექტრონულ პლანშეტზე (გეპ) მიზნების ადგილმდებარეობის დაფიქსირება;

Ø  გეპ-ში ტოპოგეოდეზიურ მიბმას მათ შორის კოსმოსურისაც;

Ø  მაგნიტური აზიმუტის მიხედვით სადგამი მექანიზმების ორიენტირებას;

Ø  მეზენიტეს მიმართ მიზნების კოორდინატების გამოთვლას;

Ø  საჰაერო სამიზნეების ძებნას, აღმოჩენას და გსსს-ის დამიზნებას დღე-ღამის ნებისმიერ მონაკვეთში.

გსსს "Игла-С"-ის ტტმ
მოქმედების ზონა, მ:                          - სიშორე                          - სიმაღლე	6000 10 - 3500
მიზნის მოძრაობის სიჩქარე, მ/წმ:                          - შემხვედრზე                          - დევნაზე	400 320
საბრძოლო მდგომარეობაში საბრძოლო საშუალებების მასა , კგ	19
რაკეტის კალიბრი, მმ	72
რაკეტის სიგრძე, მმ	1635
რაკეტის მასა, კგ	11. 7
საბრძოლო ნაწილის მასა, კგ	2.5
სალაშქროდან საბრძოლო მდგომარეობაში გადატანის დრო , წმ	13
საბრძოლოდან სალაშქრო მდგომარეობაში გადატანის დრო , წმ	30
რაკეტის საბორტო ელემენტის სიცოცხლის ხანგრძლიობა, წმ	>15
კვების წყაროს შეცვლის დრო, წმ	15
გამოყენების პირობები:                          - ტემპერატურა, 0C                          - ჰაერის ტენიანობა                          - წყალში ჩაყვინთვა - სიღრმე                          - არაჰერმეტული საშუალებით სიმაღლეზე ატანა                          - ბეტონზე სიმაღლიდან ვარდნა (შეფუთვაში)                          - გადატვირთვა (შეფუთვაში)	-40-დან +50-მდე 98%-მდე 0.5 მ-ზე  30 წუთით 12000 მ-მდე 2 მ სიმაღლიდან 35g-მდე

სირიელმა მეზენიტეებმა თურქეთს „ფანტომი“ ჩამოუგდეს

სირიის სამხედრო უწყების ინფორმაციით, ქვეყნის საჰაერო თავდაცვის ძალებმა სირია-თურქეთის საზღვართან თურქეთის ავიაგამანადგურებელი ჩამოაგდეს.

პარასკევს, გამანადგურებელი - F4 „ფანტომი“ ხმელთაშუა ზღვაზე გადაფრენისას, სირიის ტერიტორიის მახლობლად გაუჩინარდა.
თურქული სააგენტო Hurriyet-ის ინფორმაციით, სირიამ თურქეთს ოფიციალურად მოუხადა ბოდიში თურქული გამანადგურებლის ჩამოგდების გამო. სააგენტოს განცხადებით, ამის შესახებ თურქეთის პრემიერ-მინისტრმა რეჯეფ ტაიფ ერდოღანმა გააკეთა კომენტარი. მთავრობის საგანგებო სხდომის შემდეგ, პრემიერ-მინისტრმა განაცხადა, რომ თვითმფრინავი სირიის საჰაერო თავდაცვის ძალებმა ჩამოაგდეს. ერდოღანის თქმით, ეკიპაჟის ორ წევრს მაშველები აქამდე ეძებენ. სამძებრო სამუშაოებში ჩართულია როგორც თურქული სამაშველო სამსახური, ისე - სირიის სანაპირო დაცვა. თურქეთის მთავრობა ინციდენტთან დაკავშირებულ სამომავლო ქმედებებზე განცხადებას, ყველა გარემოების შესწავლის შემდეგ გააკეთებს.

თურქეთის შეიარაღებული ძალების განცხადებაში ნათქვამია, რომ ავიაგამადგურებელი თურქეთის პროვინცია მალატიადან პარასკევს დილით აფრინდა. მასთან კავშირი კი, აფრენიდან 90 წუთში შეწყდა. სირიის საჰაერო თავდაცვის ძალებმა თურქეთის ავიაგამადგურებელი ლატაკიის სანაპიროდან ათ კილომეტრში, ზღვაში ჩამოაგდეს.

თურქეთის პრეზიდენტ, აბდულა გიულის ვარაუდით, F-4-მა სირიის საჰაერო სივრცე ფრენის მაღალი სიჩქარის გამო გადაკვეთა. გიული ამბობს, რომ ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა, რომელიც მაღალი სიჩქარის გამო კონტროლს არ ექვემდებარება და ბოროტ განზრახვებს არ შეიცავს. 

BBC-სთან საუბარში, ქალაქ ლაკატიას მაცხოვრებლებმა თქვეს, რომ დაინახეს, თუ როგორ ჩამოაგდეს სირიის საჰაერო თავდაცვის ძალებმა თვითმფრინავი ქალაქ რას ბასიტის სიახლოვეს.

სირიის ხელისუფლება აცხადებს, რომ ეს არ იყო თურქეთის წინააღმდეგ მიმართული აგრესიის გამოვლინება. ქვეყნის საგარეო უწყების ხელმძღვანელ, ჯიხად მაკდისის თქმით, სირიელმა სამხედროებმა არ იცოდნენ, რომ გამანადგურებელი თურქეთს ეკუთვნოდა.

news.ge

აზერბაიჯანის შეიარაღებული ძალები (ნაწილი I)

გთავაზობთ მცირე ფოტორეპორტაჟს აზერბაიჯანის საჰაერო, ჰაერსაწინააღმდეგო და საზღვაო ძალების შესახებ:

ავიაშოუ ენდრიუსის ბაზაზე

მაისის დასასრულს მერილენდის შტატში ავიაცია მეფობდა. ენდრიუსის ცნობილ საჰაერო ბაზაზე, სადაც „Air Force One“-ი ბაზირებს, 18-20 მაისს ჩატარდა ავიაშოუ Joint Service Open House & Air Show. ავიაშოუში მონაწილეობა მიიღეს ისეთმა აერობატიკის ჯგუფებმა, როგორებიც: „Geico Skytypers“-ი, Blue Angels-ი და „Golden Knights“-ი, არიან. ასევე შოუზე წარმოდგენა გამართეს შემდეგმა საფრენმა აპარატებმა:F-22 Raptor, B-2 Spirit Flyby, P-51 Mustang, AV-8B Harrier, F-16 Fighting Falcon, KC-135R Stratotanker, MV-22 Osprey, Curtiss SBC Helldiver, UH-1N Huey.
გთავაზობთ მცირე ვიდეო მასალას „ცხელი წერტილიდან“